Τι συμβαίνει και θυμώνουμε

Ίσως κάποια ιστορία να επαναλαμβάνεται πολλές φορές στην ζωή μας.
Οι πιο στενές σχέσεις στην ζωή μας είναι η πιο περίπλοκες .
Όσο περνάει ο καιρός και μεγαλώνω και ωριμάζω αντιλαμβάνομαι μια νέα οπτική των πραγμάτων. Εδώ συνειδητοποιώ πόσο ισχύει η αρχή να αγαπάς και να γνωρίζεις τον εαυτό σου πρώτα και μετά τους άλλους που όταν αυτό παραβιάζεται τελικά είναι καταστροφή. Διότι έτσι ούτε τον εαυτό σου βοηθάς αλλά ούτε και τους άλλους.
Το θέμα είναι πως ακριβώς να καταφέρεις να διαχωρίσεις την ανάγκη που προηγείται, πότε είναι η εξαίρεση. Πολλές φορές μπερδευόμαστε στις σχέσεις μας. Τα πιο κοντινά μας πρόσωπα θεωρούμε ότι ντε και καλά πρέπει να τα αγαπάμε και να μας αγαπούν.
Τελικά κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να νοιώσει κάτι που δε μπορεί η δεν εμπνέεται να νοιώθει.
Η αγάπη κερδίζεται εκατέρωθεν, καλλιεργείται αναπαράγεται δυναμώνει.
Σαφώς δεν εννοώ με τίποτα αν υπάρχει έλλειψη της αγάπης ότι σε αυτό το κενό πρέπει να συμπληρωθεί με κάτι, κάτι που συνήθως είναι θυμός μνησικακία, φθόνος ,εκδίκηση. Ποτέ δεν ωφέλησαν κανένα άνθρωπο που κουβαλούσε αυτά τα συναισθήματα! Θυμός που έχει λόγο ύπαρξης τις περισσότερες φορές.
Ο θυμός είναι το σύμπτωμα ότι κάτι νοσεί σε μια σχέση.
Ο θυμός είναι καλός όταν είναι εξηγήσιμος, όταν τον αξιοποιεί κάποιος σαν ένα ωφέλιμο συναίσθημα αλλά που η διάρκεια του να μην ξεπερνάει το σωστό χρονικό όριο.
Παράδειγμα συμβαίνει σε κάποιον κάτι και πυροδοτεί τον θυμό του.

Θα έλεγα ότι αρχικά χρειάζεται μεγάλη προσοχή και διάκριση για τον λόγο που πυροδότησε αυτό το συναίσθημα.

Αν πραγματικά ευθύνεται άλλο άτομο ,η εμείς! Εμείς πως?
Είτε γιατί είχαμε συνηθίσει να μας κάνουν όλα τα χατίρια, και αν κάποιος αντισταθεί με ένα όχι γίνεται εχθρός μας. Είτε γιατί δεν αναλύσαμε σωστά ήρεμα μια κατάσταση και βιαστήκαμε να βγάλουμε συμπεράσματα.
Έκβαση ενός εγωιστικού τρόπου σκέψης.
Είναι πολύπλοκο κάποιες φορές το από πού προέρχεται αυτό το ισχυρό συναίσθημα. Να νοιώθει δηλαδή κάποιος αδικημένος ενώ στην ουσία μπορεί εκείνος να αδικεί ,επειδή είναι απαιτητικό πλάσμα. Κάτι που σχεδόν λίγο η πολύ όλοι έχουμε υπάρξει. Εδω είναι λοιπόν που χρειάζεται η διάκριση. Και μάλιστα η διαδικασία της αυτογνωσίας βοηθάει πάρα πολύ γιατί κυρίως εμπεριέχει την τάση της δικαιοσύνης, και της ανακάλυψης του εαυτού και που αυτό σημαίνει ότι αποκτάει την δύναμη και την σιγουριά της σωστής κρίσης, αποδέχεται και δέχεται και τα δικά του λάθη στις σχέσεις του ,αυτό είναι δύναμη είναι προτέρημα των δυνατών ανθρώπων.
Μετά από αυτή την διαδικασία που μπορεί μερικές φορές να είναι
και επίπονη ακολουθεί η ίαση! Η αυτοϊάση που την διαδέχεται και ανταμείβεται μια πιο υγιής ζωή. Έχει εκτοπίσει τα ΕΓΩ του και έτσι και αλλιώς δεν ήταν δικά του ,δανεισμένα ήταν. Και ότι είναι δανεικό επιστρέφεται εκεί που ανήκει.
Απελευθερωμένος ο άνθρωπος από τα πολλά ΕΓΩ του ,είναι πραγματικά πιο ολοκληρωμένος τουλάχιστον από πριν. Ένα σπουδαίο μοντέλο ενός ολοκληρωμένου ανθρώπου βρίσκεται στο βιβλίο <<οι περιοχές των σφαλμάτων σας>> . του Γουαιην Ντύερ στις τελευταίες σελίδες .


Κατερίνα Κατσάτου
Ενεργειακή ψυχολογία – ψυχοθεραπεία
Χαλκίδα – Αθήνα