σοφές ιστορίες

Οι τρεις κανόνες της ζωής



Κάποτε ένας κυνηγός κατάφερε να πιάσει ένα πουλί πολύ έξυπνο. Τόσο έξυπνο που μπορούσε να μιλά 70 διαφορετικές γλώσσες. Έτσι είπε το πουλί στον άνθρωπο: «Άσε με ελεύθερο κι εγώ θα σου διδάξω τρεις κανόνες της ζωής που θα σου φανούν πολύ χρήσιμοι».
«Πες μου τους κανόνες και θα σ’ αφήσω ελεύθερο», απάντησε ο θηρευτής.
«Πρώτα θα μου υποσχεθείς» ανταπάντησε το έξυπνο πουλί «ότι θα κρατήσεις την υπόσχεσή σου και όντως θα μ’ ελευθερώσεις».
Κι όταν ο άντρας ορκίστηκε να τηρήσει την υπόσχεσή του, το πουλί είπε: «Ο πρώτος κανόνας είναι ποτέ μη μετανιώνεις για όσα συνέβησαν. Ο δεύτερος κανόνας είναι ποτέ μην πιστέψεις κάτι που καταλαβαίνεις πως είναι αδύνατο ή απίθανο να συμβεί. Ο τρίτος κανόνας είναι ποτέ μην προσπαθήσεις να πιάσεις κάτι από τη φύση του άπιαστο».
Έχοντας μιλήσει, το πουλί ζήτησε από το θηρευτή να εκπληρώσει την υπόσχεσή του, αφήνοντάς το ελεύθερο κι έτσι ο άντρας με τη σειρά του άνοιξε τα χέρια του και το άφησε να πετάξει μακρυά.
Το πουλί προσγειώθηκε στην κορυφή του πιο ψηλού δέντρου και λάλησε κοροϊδευτικά στον άνθρωπο που στεκόταν από κάτω: «Ανόητε, μου επέτρεψες να πετάξω μακρυά, δίχως να γνωρίζεις ότι κρύβω ένα πολύτιμο μαργαριτάρι στο σώμα μου, την πηγή της ίδιας της σοφίας μου».
Μόλις ο θηρευτής άκουσε τα λόγια του πουλιού, μετάνιωσε πικρά που το είχε αφήσει να πετάξει και προχώρησε βιαστικά προς το δέντρο, προσπάθησε να το σκαρφαλώσει, αλλά δεν τα κατάφερε και πέφτοντας έσπασε τα πόδια του.
Το πουλί γέλασε δυνατά και ξαναλάλησε: «Ανόητε! Δεν έχει περάσει ούτε μία ώρα από τη στιγμή που σε δίδαξα τους τρεις κανόνες και ήδη τους έχεις ξεχάσει! Σου είπα ποτέ να μη μετανιώνεις για όσα συνέβησαν στο παρελθόν κι εσύ μετάνιωσες που μ’ άφησες ελεύθερο. Σου είπα ποτέ να μην πιστεύεις ότι είναι εμφανώς αναληθές κι εσύ ήσουν τόσο αφελής που πίστεψες πως πράγματι κουβαλώ ένα πολύτιμο πετράδι στο σώμα μου. Είμαι απλώς ένα φτωχό άγριο πουλί που καταφέρνει να επιβιώνει λεπτό προς λεπτό με σκόρπιους κόκκους τροφής.
Και τέλος, σε συμβούλεψα ποτέ να μην παλεύεις μάταια για το ανέφικτο κι εσύ προσπάθησες να πιάσεις ένα πουλί με γυμνά χέρια και τώρα βρίσκεσαι πεσμένος καταγής στο έδαφος με τα δυό σου πόδια σπασμένα. Για μερικούς σαν εσένα έχουν πει οι φιλόσοφοι πως «πιο πιθανό είναι να συνετίσεις ένα σοφό με μια επίπληξη, παρά έναν ανόητο με εκατό μαστιγώματα». Αλλά αλίμονο, δεν αποτελείς εξαίρεση στον κόσμο αυτό, καθώς άνθρωποι σαν εσένα υπάρχουν πολλοί.
Και αποσώνοντας τα λόγια του, το σοφό πουλί πέταξε μακρυά να βρει την τροφή του.
πηγή  http://enallaktikidrasi.com/2015/06/3-kanones-tis-zois/#ixzz3dUA5WBl6

Οι δύο λύκοι μέσα μας 






-------------------------------------------------------

Μια στάλα στη φωτιά…Αφρικάνικο παραμύθι

(
Το κολιμπρί είναι το μικρότερο πουλί στον κόσμο. Το μήκος του σώματός του φτάνει μόλις τα 2,5 εκατοστά)
Στη διάρκεια μιας πυρκαγιάς στο δάσος, όλα τα ζώα τρέχουν για να σωθούν, εκτός από ένα κολιμπρί, το οποίο παίρνει μια στάλα νερό στο ράμφος του και πετάει προς τη φωτιά…
- “Τι νομίζεις ότι κάνεις; Είσαι τρελό; Δεν θα σταματήσεις την φωτιά!”, του φωνάζει ένας ελέφαντας.
- “Το ξέρω”, απαντά το κολιμπρί, “κάνω όμως αυτό που μου αναλογεί”.

Μπορεί να νομίζεις ότι εσύ δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα για να αλλάξει αυτός ο κόσμος. Κάνεις όμως μεγάλο λάθος. Εσύ μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο αλλάζοντας απλά τον εαυτό σου. Κάνε εσύ αυτό που σου αναλογεί και μην έχεις καμία προσδοκία να κάνουν και οι άλλοι το ίδιο. Δεν χρειάζεται να κηρύττεις τίποτα. Απλά γίνε ένα παράδειγμα και ο κόσμος θα ακολουθήσει. Τόσο μεγάλη είναι η δύναμή σου!


Read more: http://enallaktikidrasi.com/2013/07/mia-stala-sti-fotia/#ixzz2b76L0tNa
Το σπίτι για τα γνωμικά 
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τα τρία γνωμικά 

Μια μέρα, ένας δερβίσης πήγε σε ένα μικρό χωριό. Καθώς στεκόταν στη πλατεία του χωριού φώναξε δυνατά: “Ο κάτοικοι αυτού του χωριού! Θέλει κανείς να ακούσει τρία γνωμικά και να μου χαρίσει το σπίτι του για αντάλΛαγμα;”
Ό κόσμος εμβρόντητος γύρισε να τον κοιτάξει. Άλλοι γελούσαν και άλλοι τον κορόιδευαν.
Μέσα από το πλήθος όμως εμφανίστηκε ένας κάτοικος του χωριού και είπε στον Δερβίση
“Έλα στο σπίτι μου να σε φιλοξενήσω”
Καθώς έμπαιναν στο σπίτι ο χωριάτης είπε “αυτό το σπίτι είναι όλη μου η περιουσία, αλλά
θα σου το δώσω αρκεί να μου πεις τα τρία γνωμικά”
Το βράδυ, αφού είχαν φάει, ο Δερβίσης είπε:
“Το πρώτο γνωμικό είναι: 
Ο μεγαλύτερος πλούτος και η μεγαλύτερη δύναμη είναι να αποκτήσει κανείς εγκράτεια”“Το δεύτερο είναι: Καμία ευτυχία δεν είναι τόσο μεγάλη όσο η γαλήνη του πνεύματος”“Και το τρίτο είναι: Η έννοια που ρυθμίζει τη ζωή μας είναι η… επιείκια”
Τα λόγια αυτά καρφώθηκαν σαν βέλη στην καρδιά του χωριάτη…
Σιωπηρός, έτεινε το χέρι με τα κλειδιά του σπιτιού του.
“Δεν θέλω το σπίτι σου, ήθελα απλά να βρω κάποιον που ήταν έτοιμος να δώσει το σπίτι του για να ακούσει αυτά τα γνωμικά”, είπε ο δερβίσης.
Πριν προλάβει να απαντήσει ο χωριάτης, ο δερβίσης άνοιξε τη πόρτα και έφυγε…

Read more: http://enallaktikidrasi.gr/2013/06/ta-tria-sofa-gnomika/#ixzz2X1Tas2Vo


=============================================================================



μια ιστορία για το καλό και το κακό

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ιερωμένος που έκρινε τις πράξεις των ανθρώπων & τους έβαζε να μετανοούν.Έφτασε να πιστεύει πως ξέρει τι είναι το καλό & το κακό.
Ένα πρωί,εμφανίστηκε ένας άγγελος. “Ο Θεός με έστειλε για να σου δείξω κάτι”,του είπε.Τον πήρε & τον μετέφερε με θαυμαστό τρόπο πίσω από ένα θάμνο. “Πες μου τι βλέπεις;”,τον ρώτησε. “Βλέπω έναν πλάτανο με παχύ ίσκιο & μια βρύση με δροσερό νερό να ρέει πλάι του”,αποκρίθηκε αυτός. “Τώρα θα πρέπει να μου υποσχεθείς πως ό,τι & να δεις να συμβαίνει,δεν θα επέμβεις”.
Ο ιερέας συμφώνησε. Μετά από λίγο,εμφανίστηκε ένας πλούσιος με το άλογό του & σταμάτησε να πιει νερό & να ξαποστάσει.Ήπιε νερό & ξάπλωσε για λίγο κάτω από το δροσερό ίσκιο του πλάτανου,όπου πήρε έναν υπνάκο.Ύστερα ξύπνησε,ανέβηκε στο άλογό του & συνέχισε το δρόμο του,αφήνοντας όμως πίσω του ένα πουγγί παραγεμισμένο με χρυσές λίρες.
Μετά από λίγη ακόμη ώρα,ένας δεύτερος άνθρωπος εμφανίστηκε πεζός & σταμάτησε να πιει νερό.Ξαφνικά,είδε το πουγγί με τις λίρες, το σήκωσε & άρχισε να χοροπηδά από χαρά.Έβαλε το πουγγί στην τσέπη του & χωρίς να χάσει καιρό,έτρεξε να εξαφανιστεί.Λίγο αργότερα,ένας τρίτος άνθρωπος, έφτασε κι αυτός στη βρύση.
Την ώρα όμως που έπινε νερό,επέστρεψε ο πλούσιος,ο οποίος είχε στο μεταξύ αντιληφθεί ότι είχε χάσει το πουγγί του & γύρισε να το αναζητήσει.Μόλις λοιπόν είδε τον άλλο άνθρωπο,άρχισε να τον κατηγορεί ότι του έκλεψε το πουγγί με τις λίρες & να του ζητά να του τις επιστρέψει.Άρχισαν να καυγαδίζουν & πάνω στον καυγά, ο πλούσιος έσπρωξε απότομα τον άλλο, εκείνος έπεσε στο έδαφος κι έσπασε το σβέρκο του σε μια απ’ τις ρίζες του πλάτανου.Ο πλούσιος πανικόβλητος,ανέβηκε στο άλογό του κι εξαφανίστηκε…
“Πες μου τώρα”, είπε ο άγγελος στον ιερέα. “Τι πιστεύεις γι’ αυτά που είδες, ήταν καλά ή κακά;”
“Καλέ μου άγγελε”,απάντησε εκείνος,” η ψυχή μου είναι βαριά από το κακό που είδα να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου,χωρίς να μπορώ να αντιδράσω.Ο ένας έκλεψε το πουγγί που δεν ήταν δικό του,ο άλλος κατηγόρησε άδικα έναν αθώο άνθρωπο & από πάνω τον σκότωσε,χωρίς μάλιστα να τιμωρηθεί.”
“Δεν γνωρίζεις όμως ακριβώς την ιστορία”, αποκρίθηκε ο άγγελος.”Ο πλούσιος που ήρθε πρώτος στη βρύση, είχε καταπατήσει τα χωράφια του δεύτερου & τα δικαστήρια τον είχαν δικαιώσει, όπως κάνει πάντοτε η ανθρώπινη δικαιοσύνη, ν’αδικεί τους φτωχούς & να αθωώνει τους πλούσιους. Η θεία δικαιοσύνη όμως απαιτούσε ο πλούσιος να πληρώσει το χρέος του και αυτός ήταν ο τρόπος που επέλεξε ο Θεός για να συμβεί αυτό.
Ο τρίτος άνθρωπος,αυτός που σκοτώθηκε,είχε δολοφονήσει τον αδελφό του,χωρίς να το υποψιαστεί κανείς,ούτε & να τον κατηγορήσει.Οι τύψεις του όμως ήταν τέτοιες, που γονατιστός παρακάλεσε το Θεό να τον απαλλάξει απ’ το βάρος που κουβαλούσε.Αυτός ήταν ο τρόπος που βρήκε ο Θεός για ν’ ανταποκριθεί στην προσευχή του.

Ο ιερέας κοίταξε τον άγγελο εμβρόντητος, μην ξέροντας τι να πει. “Πήγαινε λοιπόν”, τον αποχαιρέτησε ο άγγελος ” & να θυμάσαι πόσο λίγα γνωρίζεις, ώστε να μπορείς ν’ αποφασίσεις τι είναι καλό & τι κακό.”
Read more: http://enallaktikidrasi.com/2013/09/mia-istoria-gia-to-kalo-kai-to-kako/#ixzz2f7lx7iuI

Κύριε καθηγητά, κακό υπάρχει;


Στο πανεπιστήμιο ο καθηγητής ρώτησε τους φοιτητές “Τα πάντα είναι δημιουργήματα του Θεού;” Ένας φοιτητής με σιγουριά είπε “Μάλιστα,κύριε καθηγητά.” Ο καθηγητής είπε “Αφού τα πάντα δημιούργησε ο Θεός, τότε & το Κακό είναι δικό του δημιούργημα & σύμφωνα με την αρχή ότι τα έργα μας καθορίζουν τι είμαστε, ο Θεός είναι το Κακό.” Ένας φοιτητής σήκωσε το χέρι του και είπε “Κρύο υπάρχει, κύριε καθηγητά;”
“Τι ερώτηση είναι αυτή; Βεβαίως υπάρχει.Ποτέ δεν ένιωσες κρύο;” Οι φοιτητές γέλασαν με την ερώτηση του συμμαθητή τους. Όμως ο φοιτητής συνέχισε “Στην πραγματικότητα όμως κρύο δεν υπάρχει. Σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής,εκείνο που εμείς θεωρούμε κρύο είναι απουσία θερμότητας. Το απόλυτο «μηδέν» (– 460 βαθμούς κατά του Fahrenheit) είναι πλήρης απουσία θερμότητας. Κρύο δεν υπάρχει. Εμείς δημιουργήσαμε αυτή τη λέξη για να περιγράφουμε τι νιώθουμε όταν δεν υπάρχει θερμότητα.
Μετά ο φοιτητής συνέχισε “Τι λέτε, κύριε καθηγητά, σκοτάδι υπάρχει;” “Βεβαίως υπάρχει” απάντησε ο καθηγητής. ” Όχι κύριε καθηγητά, και σκοτάδι δεν υπάρχει. Στην πραγματικότητα το σκοτάδι είναι απουσία φωτός. Εμείς μπορούμε να ερευνούμε το φως, αλλά δεν μπορούμε το σκοτάδι. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τo πρίσμα του Νεύτωνα για να αποσυνθέσουμε το φως σε άλλα χρώματα & να ερευνήσουμε το μάκρος των κυμάτων του κάθε χρώματος. Όμως δεν μπορούμε να μετρήσουμε & να αποσυνθέσουμε το σκοτάδι .Πώς μπορείτε να μετρήσετε σε πιο βαθμό είναι το σκοτάδι; Μόνο μετρώντας το ποσοστό του φωτός. Δηλαδή,το σκοτάδι είναι μια έννοια την οποία οι άνθρωποι χρησιμοποιούν για να περιγράψουν της καταστάσεις όταν απουσιάζει το φως.
Και μετά ο φοιτητής ρώτησε “Κύριε καθηγητά, Κακό υπάρχει;” Ο καθηγητής απάντησε με, όχι και μεγάλη,σιγουριά “Δεν είναι Κακό αυτό που βλέπουμε καθημερινά; Η σκληρότητα μεταξύ των ανθρώπων, πολλά εγκλήματα & βία παντού στον κόσμο, όλα αυτά κατά τη γνώμη μου είναι παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι υπάρχει Κακό.” “Κακό δεν υπάρχει,κύριε καθηγητά. Το Κακό είναι απλά απουσία Θεού. Είναι μια λέξη που οι άνθρωποι επινόησαν για να περιγράφουν την απουσία Θεού. Ο Θεός δεν δημιούργησε το Κακό. Το Κακό είναι αποτέλεσμα απουσίας στην καρδιά του ανθρώπου θεϊκής αγάπης. Είναι σαν το κρύο που έρχεται όταν απουσιάζει η θερμότητα,ή, σαν το σκοτάδι που έρχεται όταν δεν υπάρχει φως. (Άλμπερτ Αϊνστάιν)
 Georgios Vas
Read more: http://enallaktikidrasi.com/2013/08/kyrie-kathigita-kako-yparxei/#ixzz2bAR74Ow1
===================================================================================



Το αγόρι και τα καρφιά


Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι με άσχημο χαρακτήρα.
Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακούλι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα μέσα στον φράχτη όποτε έχανε την υπομονή του ή μάλωνε με κάποιον.
Την πρώτη ημέρα κάρφωσε πολλά καρφιά στον φράκτη. Έμαθε όμως να συγκρατείται γιατί ήταν πιο εύκολο αυτό από το να καρφώνει τις πρόκες.
Τελικά, έφθασε μια ημέρα που το αγόρι δεν κάρφωσε κανένα καρφί και το είπε στον πατέρα του.
Τότε εκείνος του είπε να αφαιρεί ένα καρφί για κάθε ημέρα που δεν έχανε την υπομονή του. Οι ημέρες πέρασαν και τελικά το αγόρι μπόρεσε να πει σε πατέρα του ότι είχε αφαιρέσει όλα τα καρφιά.
Ο πατέρας του είπε:
Όλα καλά, αλλά κοίταξε όλες τις τρύπες που υπάρχουν στον φράχτη.
Δεν θα είναι ποτέ όπως πριν. Όποτε εσύ κάνεις κάτι κακό αφήνεις στον άλλον μία πληγή.
Μπορείς να καρφώσεις ένα μαχαίρι σε έναν άνθρωπο και έπειτα να το βγάλεις, αλλά θα μείνει πάντα ένα τραύμα. Ακόμη και να σε συγχωρήσουν το τραύμα θα μείνει. Ένα λεκτικό τραύμα κάνει περισσότερη ζημιά από το φυσικό τραύμα.
Οι φίλοι είναι σπάνια κοσμήματα, σε κάνουν να χαμογελάς και σε βοηθούν. Είναι έτοιμοι να σε ακούσουν οπότε έχεις ανάγκη.Σε υποστηρίζουν και σου ανοίγουν την καρδιά τους.
Σταμάτα να τους πληγώνεις και δείξε τους πόσο τους αγαπάς
Read more: http://enallaktikidrasi.com/2013/09/to-agori-kai-ta-karfia/#ixzz2f7n863WO


=======================================================================


Είναι η ιστορία 2 φίλων που περπατούν στην έρημο.

       Κάποια στιγμή τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.
       Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο:
       ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.
        Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο.
       Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος του τον έσωσε.
       Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα :
       ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ..
       Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή , τον ρώτησε :
       Όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα . Γιατί?
       Ο άλλος φίλος απάντησε :
       «όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο
       όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν.
       Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα , όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».
       ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ  ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ
       ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ.

       Στείλε αυτή τη φράση στους ανθρώπους που δεν ξεχνάς .

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Λιγα απο τα ερασιτεχνικά έργα μου

  Λιγο χρώμα σε καμβά ενεργοποιεί την χαρά της δημιουργίας!