Τα 3 συναισθήματα που βοηθούν στην κατανόηση της ζωής μας

Οι άνθρωποι για πολλά, υπερβολικά πολλά χρόνια αναζητούσαμε

 την προσωπική μας αξία μας μέσα από το «έχω » και  τι «κάνω»

Πόσα χρήματα ακίνητα και υλικά έχω, και πόσες επιδόσεις ανταγωνιστικές έχω πετύχει εις το όνομα του κέρδους.

Όσα περισσότερα κέρδη είχε κάποιος τόσο άξιζε. Κοινωνική καταξίωση το λέγαμε αυτό.

Ο επιτυχημένος άνθρωπος ήταν εκείνος που είχε ντυθεί με τα χρήματα του.

Είχε μια αίγλη  γοήτευε ήταν σπουδαίος !

Ναι γιατί όχι; Αλλά  εκτός από τις επαγγελματικές επιτυχίες μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα θα έπρεπε να  είχε καλλιεργήσει και τον  εσώτερο εαυτό. Αλλά αυτός ο «μόχθος» δεν άφηνε χρονικά περιθώρια και ηρεμία  να σκεφτεί ,πως να σκεφτεί κάποιος τον εαυτό του ,ποιος είναι πραγματικά δηλαδή ,τι χρειάζεται η ψυχή του ,όταν ήταν τόσο βυθισμένος σε ένα αέναο αγχωτικό αγώνα ;

Εκείνος όμως ξεχασμένος πεταμένος θυσιασμένος διαμαρτυρόταν με προβλήματα κυρίως υγείας.

Αυτές τις διαμαρτυρίες τις αποκαλούσαμε τύχη και μόνο! Αστείο, αλλά έτσι ήταν και είναι ακόμη.

Ακόμα και σήμερα  ..δυστυχώς ένας αρκετά  μεγάλος αριθμός των σημερινών ανθρώπων  το ίδιο πιστεύει. Όλα είναι θέμα τύχης .

Κάθε μέρα διαπιστώνω ότι συνεχίζουμε πιστά να είμαστε εγκλωβισμένοι σε προσκολλήσεις, τόσο  δογματικά με καμία πρόθεση αλλαγής τουλάχιστον οπτικής γωνίας.

Ακόμα και τώρα οι πνευματικοί θησαυροί ενώ είναι πραγματικά τόσοι πολλοί ,που αυτή η ζωή δεν μας φτάνει να ανακαλύψουμε ,εμείς ξοδεύουμε τον χρόνο μας ,σπαταλάμε τον χρόνο μας σε μια ανούσια στερημένη ζωή, περιμένοντας πεισματικά μια επιστροφή σε κάτι που πέρασε και αυτό  ήταν η οικονομική ευημερία της οποίας  πήρε την θέση η ανάγκη για πνευματική ευημερία.

Γιατί είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η κρίση φέρνει στην επιφάνεια   την πολιτισμική κρίση.

Αυτό ζούμε. Και δεν κάνουμε τίποτα κρυβόμαστε στα σπίτια μας ,ακόμα και στα τηλέφωνα μας ,που είναι πανάκριβα και αυτά δεν χτυπάνε, ούτε καλούμε, παίζουμε μόνο παιχνίδια ,δεν τολμάμε να τηλεφωνήσουμε ,κρυμμένοι πίσω ένα face book γράφουμε, γράφουμε  και μας «γράφουμε » και  μας «γράφουν» και η μοναξιά κερδίζει χώρο. Η απομόνωση αυξάνεται, βάζουμε ωραίες φωτογραφίες για να δείξουμε κάτι που δεν είμαστε, αλλά και αυτό πάλι μια αυταπάτη είναι. Βάζουμε likeσε τόσο ανόητα πράγματα στο facebook και στερούμε την δυνατότητα από κάτι ωραίο χρήσιμο να το δουν πολλοί.

Ακόμα και αν είναι ότι χρειάζεται κάποιος με έκκληση βοήθεια πολλές φορές και αυτό  κρυφά το κάνουμε μέσω messenger.

Μοναξιά και  απομόνωση ,αλλά  στο προφίλ μας οι κοινωνικότητα στο ζενίθ.

Και η κατάθλιψη θερίζει όλο και περισσότερο  κερδίζει χώρο! Η ΑΠΡΑΞΙΑ  και η ΑΕΡΓΙΑ  είναι οι  πιο κατάλληλοι  λόγοι για να είναι τόσο  δυσάρεστη η ζωή μας.

Ας μετακινηθούμε επιτέλους από εκείνες τις θέσεις βολέματος γιατί μπορεί να μοιάζουν άνετες αλλά είναι περισσότερο για να μας βυθίζουν στην θανατηφόρα αδράνεια.

Η ευθύνη τουλάχιστον η προσωπική για την αλλαγή είναι τώρα τόσο αναγκαία παρά ποτέ.

Μια καλή αρχή είναι να διαχωρίσουμε τρία βασικά συναισθήματα

ΧΑΡΑ = Είναι η βάση όλων των καλών 

ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ= Είναι αυτό που νοιώθει κάποιος από το αποτέλεσμα μια προσπάθειας του

ΑΠΟΛΑΥΣΗ  = Όταν αναζητάει κάποιος μόνο την απόλαυση είναι κατώτερο συναίσθημα, και ανάγκη αυτοκαταστροφική γιατί λείπουν τα άλλα δυο.

Κατερίνα Κατσάτου

Ενεργειακή θεραπεύτρια

Χαλκίδα - Αθήνα