Η ελεημοσύνη δεν είναι αγάπη!Η αγάπη δεν είναι ελεημοσύνη.

 

Για τους εργάτες του φωτός

 

Ελευθερίες -αξίες- συνέπειες σε παιδιά λογω της υπακοής των γονιών

 

DNA ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ & ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΜΈΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

 

Υπάρχει λύση για τα παιδικά τραύματα;

 

Υπάρχει λύση για τα παιδικά τραύματα;

 

Όπως ταΐστηκε ο σημερινός ενήλικας ως παιδί,τέτοιο τάισμα θα κάνει και εκείνος στο παιδί του, αλλά και πριν αποκτήσει παιδιά, το ίδιο, με ένα τρόπο θα τρέφει  το ίδιο του το εσωτερικό παιδί.

Αυτό που λέμε εσώτερο εαυτό ίσως!! Εκτός αν αποφασίσει να αλλάξει νοοτροπία και πεποιθήσεις. Ερχόμαστε από μια άβυσσο καταλήγουμε σε  μία άβυσσο και στο ενδιάμεσο φωτεινό διάστημα το λέμε ζωή είπε ο Καζαντζάκης. Δεν είμαι απόλυτα σίγουρη ότι είναι ακριβώς έτσι καμιά φορά οι φιλοσοφικές μου αναζητήσεις με οδηγούν σε άλλα συμπεράσματα αντίθετα δηλαδή. Όμως ο Καζαντζάκης είχε πολύ περισσότερες φιλοσοφικές ανησυχίες  και τον λατρεύω. Είχε και εκείνος  σοβαρά παιδικά τραύματα από ένα πολύ σκληρό πατέρα που είναι και το θέμα αυτού του άρθρου.  Πιστεύω ότι  φέρουμε τα τραύματα μας σε κάθε ενσάρκωση μας να τα θεραπεύσουμε. Επιλέγουμε του συγκεκριμένους γονείς!  Επειδή ακριβώς ως ψυχές έχουν την ικανότητα να μας δώσουν το πρόβλημα την ευκαιρία κατά ένα τρόπο ώστε να οδηγηθούμε στην θεραπεία, δυστυχώς όμως οι περισσότεροι δεν μπορούν αυτό να το κατανοήσουν αυτό και να ωφεληθούν συνεχίσουν την  θεραπεία τους να αναλάβουν την ευθύνη για αυτήν. Αντίθετα οι περισσότεροι προσκολλώνται για πολύ καιρό με θυμό για τους γονείς χάνοντας μεγάλο μέρος από την ζωή τους τις χαρές που δικαιούνται τις ευκαιρίες μην  μπορώντας να καταλάβουν ότι αυτόν που τιμωρούν στην πραγματικότητα είναι ο ίδιος τους ο εαυτός,  αναθέτοντας έτσι την ευθύνη στον ίδιο άνθρωπο που ενδεχομένως να μην καταλάβει ποτέ αν έκανε λάθη!!Η ευθύνη της ψυχολογικής μας κατάστασης αρχίζει λίγο μετά την εφηβεία. Είναι υπέροχο όσοι μπόρεσαν να  ξεκινήσουν αυτήν την διαδικασία τότε επειδή πρόλαβαν να απολαύσουν πολλά από τα δώρα της ζωής!!!Ενδόμυχα θεωρεί το παιδί ενός άδικου γονέα ότι τον εκδικείται με τον να μην είναι καλά! σε ένα βαθμό αν ο γονέας δεν διέπετε από αναλγησία μπορεί να είναι και εύστοχο, αλλά ο στόχος είναι και στην δική του καρδιά!!Έτσι δεν ωφελεί σε τίποτα μια τέτοια στάση αντιμετώπισης !Ο αδικημένος ενήλικας (παιδί) έχει μέσα στο  νου του την εμμονή να αλλάξουν οι γονείς να μετανιώσουν να πονέσουν και εκείνοι για να μπορέσουν να τους  συγχωρέσουν και να ελευθερωθούν!!Όχι !!Δεν είναι λύση αυτό! Σε αυτό υπάρχει μνησικακία και εκδίκηση! Η λύση είναι η αυτοθεραπεία με συνεδρίες με ειδικό που να ταιριάζει η χημεία θεραπευτή και θεραπευμένου. Πάντα χρειαζόμαστε βοήθεια!!Σε ότι επιμένουμε να προσπαθούμε μόνοι, και δεν τα έχουμε καταφέρει, και επιμένουμε να περιμένουμε διαφορετικά  αποτελέσματα κυρίως αν προσπαθούμε με τον ίδιο τρόπο τότε απλώς χάνουμε χρόνο από την πολύτιμη ζωή μας, δεν θα αλλάξει κάτι! Είναι σαν να έχουμε ένα κουβάρι από μπερδεμένα νήματα και τραβάμε αλόγιστα όποια άκρη βρίσκουμε με αποτέλεσμα να σφίγγει αυτή η άκρη περισσότερα τα υπόλοιπα νήματα του κουβαριού. Είναι οδυνηρή διαδικασία με ένα σωρό ψυχολογικές και σωματικές συνέπειες!!

 

 

Κατερίνα Κατσάτου

Ενεργειακή θεραπεύτρια